Het feit dat je het vermogen hebt om aanwezig te blijven bij iets ongemakkelijks, betekent niet dat je bereid moet zijn het allemaal te tolereren. Maar velen van ons blijven zitten met ongemak tot het écht begint te steken, en soms zelfs langer. We geloven dat het van ons wordt verwacht en dat het dan ook “flink” is om te vechten en tóch nog alles voor elkaar te krijgen.

Aan wilskracht en prestatie wordt veel waarde toegeschreven in onze huidige maatschappij. Maar pure wilskracht is niet houdbaar als de obstakels te groot worden of als het te lang of als enige drijfkracht wordt ingezet.

En we denken: “Als ik <x> heb, wordt het allemaal beter”, “Wanneer ik <y> bereik, ga ik me gelukkig voelen” en “Zo lang <z> niet gebeurt, houd ik het wel vol.” Schouderklopjes en slappe pep talks. Met een wortel, die je nooit vangt, bengelend voor je neus. En dan zuchten we terwijl we denken “Ik ben nu eenmaal wie ik ben, en het leven is nu gewoon zoals het is.” En we doen verder, een wortel voor de neus en een spijker achterin. 

En de energie daalt, de slaap hapert, het humeur bromt, het uitstelgedrag en de afleidingen groeien, plezier hoort enkel nog bij feest en breed lachen is gereserveerd voor Facebook selfies en instagram posts. 

De twee grote drijfveren voor verandering zijn ofwel “inspiratie” ofwel “desperatie”. In de meeste gevallen, en voor velen van ons, is het spijtig genoeg de tweede drijfveer die ons pas echt aanzet tot actie ondernemen of hulp zoeken. Zo was het ook voor mij. Vroeg of laat zegt ook ons lichaam STOP. En dan moeten we van nog veel verder komen.

Je kan échte, houdbare verandering natuurlijk niet forceren. Het moment dat je bereid bent om van je spijker af te stappen is een keuze, die alleen maar van binnenuit kan komen. Maar als er iets is in jezelf dat zegt “ik wil wat anders”, ook al weet je niet echt wat dat is of hoe, dan nodig ik je uit om er NU af te komen. Je hoeft dat niet alleen te doen.

Ik help je graag op weg naar meer innerlijke rust, zelfvertrouwen, energie en motivatie.